Op het Kunstnieuws van BOK doen we verslag van exposities. We bezoeken kunstbeurzen, galeries en andere podia voor beeldend kunstenaars. Zo nu en dan is er ook ruimte voor andere artikelen, zoals interviews, columns en opinie.
We willen zo een beeld schetsen van het kunstklimaat in Nederland en laten zien wat beurzen, galeries en andere podia voor professionele kunstenaars kunnen betekenen.
woensdag 17 april 2024
Studio KASBOEK en Mathieu Meijers in Stedelijk Museum Breda
dinsdag 5 maart 2024
Vrolijk brein bij Drawing Centre Diepenheim
woensdag 21 februari 2024
Kleurrijke wereld in 't Kunstenlab
zondag 18 februari 2024
Abstracte Nederlandse kunst in Milaan
vrijdag 16 februari 2024
Houtskoolkunst in Museum Twenthe
zondag 4 februari 2024
Art Rotterdam PART III Prospects
zondag 4 februari 2024
Art Rotterdam PART II
zaterdag 3 februari 2024
Art Rotterdam PART I
donderdag 18 januari 2024
Blokken en Open Calls
zondag 14 januari 2024
De keramiek van Nurul Ain bij Melly
zondag 7 januari 2024
Mikolaj Stojanowicz in De Tunnel, Utrecht
vrijdag 5 januari 2024
Galerie Noord: Feest der Herkenning
zaterdag 16 december 2023
Loading Amsterdam Light Festival II
vrijdag 15 december 2023
Loading Amsterdam Light Festival I
zaterdag 9 december 2023
Lingering Echoes bij Tetem
dinsdag 21 november 2023
Nieuwe vrijheidsbeelden in Stedelijk Museum Alkmaar
vrijdag 17 november 2023
Heringa/Van Kalsbeek in Kunstmuseum Den Haag
zaterdag 11 november 2023
Schoonheid en vergankelijkheid in Zwijndrecht
donderdag 9 november 2023
Duistere kunst in Kunstenaars Centrum Bergen
donderdag 9 november 2023
Enter New Babylon bij Tetem
dinsdag 24 oktober 2023
Poorter & Brugman bij MUGA Heerenveen
donderdag 28 september 2023
Dolf Verlinden bij Off Hook in Groningen
zaterdag 9 september 2023
Zomersalon NkvB op de NDSM-werf PART II
zaterdag 9 september 2023
Zomersalon NkvB op de NDSM-werf
dinsdag 5 september 2023
De mens volgens Art Hilversum
dinsdag 29 oktober 2013
“Het hoort nog steeds bij Europa, maar het is er heel anders dan hier. Je zit drie uur in het vliegtuig, je stapt uit en je komt in een heel andere wereld. IJsland. Wát een land.”
Enthousiast vertelt Eveline de Lange over het land dat velen tot de verbeelding spreekt. Waar zij altijd al een keer naar toe wilde, maar niet als toerist. De kunstenares uit Delft was er beroepsmatig. Ze had zich ingeschreven voor het artist-in-residence programma Listhus en verbleef tijdens de winter van 2012/2013 drie maanden in Olafsfjordur, een van de noordelijkste dorpjes van het land. Ze kan het iedereen aanraden.
“De mensen zijn stug en gesloten. Het is een hechte gemeenschap”, dat was hoe De Lange zich de bevolking van IJsland voorstelde. Dat was wat ze zeiden. Het land trok haar aan, maar ze zag er ook een beetje tegenop. Achteraf viel het haar honderd procent mee. “Stug waren ze beslist niet. Hecht? Ja, hecht met elkaar, maar ook open voor anderen. Hartelijk zelfs.
Zo werd ik spontaan door een familie uitgenodigd om kerst met hen te vieren. Eenzaam ben ik nooit geweest. Ik deelde een atelier, een galerie en een huis met andere kunstenaars, uit Canada en Denemarken. Ik kon wel alleen werken. Ik had mijn eigen werkruimte.”
De Lange vond het programma van Listhus op de website van TransArtists. Er zijn behoorlijk wat verschillende organisaties of instellingen die een artist-in-residence programma aanbieden, waar Listhus er dus één van is. De uitnodigingen komen van het gastland. Als kunstenaar ben je dus niet afhankelijk van Hollandse bezuinigingen of connecties in het kunstwereldje. De Lange: “In India krijg je een atelier ter beschikking als je tussen de 800 en 1000 euro per maand bijdraagt. Zo werkt het omdat het een arm land is. In Duitsland wordt soms alles voor je betaald. Dat brengt wel andere nadelen met zich mee. Daar maken alleen gevestigde namen een kans om geselecteerd te worden. IJsland zit daar tussen in. Mijn eigen bijdrage was 400 euro per maand, all-in.
De Lange had een productieve tijd tijdens die donkere wintermaanden in IJsland. Zonder zonlicht slaagde ze er goed in om de focus op haar werk te houden: naaldschilderen. Dat zijn schilderijen gemaakt van borduurgaren. Het harde werken werd beloond. In de galerie verdiende De Lange het geld zo weer terug. Nog iets dat haar mee viel: de waardering voor kunst in IJsland. “In Nederland zijn er veel mensen die met een cynische houding naar de creatieve sector kijken. Verveledne reacties krijg je soms: ‘Wat zeg je? Ben je kunstenaar? Dan heb je zeker een uitkering.’ Maar ik kan er van leven. Dat kunnen sommigen zich niet voorstellen. Al helemaal niet bij mijn discipline, naaldschilderen.”
Haar verblijf in Olafsfjordur had ook inhoudelijk invloed op het maakproces van haar kunstwerken. Voor haar poppen, marionetten en schilderijen gebruikte ze wol als hoofdbestanddeel, in plaats van katoen. De aanpassing was van praktische aard. Het wemelt namelijk van de schapen in het dunbevolkte IJsland. Bij andere kunstenaars was het directer te zien. Schilders en fotografen die de fjorden op beeld vast legden, bijvoorbeeld. “Het beroepsmatige verblijf in het buitenland staat uiteraard ook goed op je cv en helpt bij een volgende aanvraag, zo merkte ik. Nadien ben ik twee keer voor korte periodes in Frankrijk geweest. Afgelopen voorjaar was ik voor korte periodes in Sint Armand en Charleville-Mézieres.”
Stil zitten of staan blijven. Eveline de Lange maakt niet de indruk dat ze daar heel erg goed in is. De 27-jarige kunstenares, die in 2009 afstudeerde aan de HKU in Utrecht, maakt een vrolijke en rusteloze indruk. Ze staat te popelen om haar koffers te pakken en haar atelier in Delft weer even te laten voor wat het is. Op de vraag naar welke ‘residence’ ze de volgende keer gaat, antwoordt ze, na een kleine pauze: “Noorwegen of Japan.” Volgens mij maakt het haar niet al te veel uit.